ΕΤΗΣΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Την Κυριακή στις 23/2, στις 11:00΄το πρωί, πραγματοποιήθηκε η τακτική ετήσια γενική συνέλευση του συλλόγου μας.

• Πρόεδρος της συνέλευσης ήταν η κ. Ελένη Αλιβιζάτου και γραμματέας ο κ.Αριστόβουλος Θεοφιλάτος.
• Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Γεράσιμος Ζαφειράτος έκανε τον απολογισμό πεπραγμένων του Δ.Σ., ενώ την έκθεση της εξελεκτικής  επιτροπής για τα οικονομικά, διάβασε ο Αριστόβουλος.

Το σώμα της Συνέλευσης ψήφισε ομόφωνα και ενέκρινε τα πεπραγμένα.

• Ο πρόεδρος έκανε μια σύντομη ενημέρωση για την κατάσταση που επικρατεί στο νησί μετά τους σεισμούς και ζήτησε τη στήριξη της προγραμματισμένης εκδρομής στο Χωριό, το τριήμερο της Αποκριάς ώστε με την παρουσία μας να δώσουμε χαρά στους χωριανούς μας.
• Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις και οι προτάσεις μελών για τη συνέχεια των δραστηριοτήτων και των εκδηλώσεων του Συλλόγου μας. Κοινή πεποίθηση όλων είναι πως αυτό το καλοκαίρι το χωριό έχει ανάγκη την παρουσία μας και τη δράση μας, μετά από το σοκ των σεισμών. 
• Ομόφωνα έγινε δεκτή η πρόταση του προέδρου να δημιουργήσουμε ένα ταμείο αλληλεγγύης για έκτακτες περιπτώσεις. Η αρχή θα γίνει με λαχειοφόρο αγορά.

Και για να ξορκίσουμε το κακό δημοσιεύουμε το σατυρικό ποιήμα του Βασίλη Μαλλιώρη για τον Εγγέλαδο και όσα τον ακολούθησαν.

Ο Ι    Σ Ε Ι Σ Μ Ο Ι

              Απόγιομα τση Κυριακής, μπριτού το καρναβάλι,

οι Ληξουριώτες, σκέφτονται θέμα για φέτος πάλι.

Κάποιος προτείνει τον Ξηρό, τον Δένδρια θέλει άλλος

κι ένας μολάει νια πορδή που σκίζεται ο καβάλος.

Άλλος, με δημοψήφισμα στο κάθε Ληξουριώτη,

να ντύσουνε καρνάβαλο έναν Αργοστολιώτη.

Όλοι τόνε κοιτάξανε, τσου άρεσε η ιδέα

και τ’ άρμα θα το στήσουνε κάτω, στη προκυμαία.

Να τσου κοιτά να το κοιτούν, μπροστά στο Λασκαράτο

κι όποιος περάσει και το δει, να πάει το μαντάτο.

Και κει που ήταν έτοιμοι να φύγουνε με γέλια,

ταρακουνήθηκε η γη και τρίξαν  τα θεμέλια.

-Σεισμός, όλοι φωνάξανε και πεταχτήκαν έξω.

-Ώρα που βρήκα, ακούστηκε, θέμα για να διαλέξω.

Ο κόσμος τρέχει σκούζοντας, τάζουν, σταυροκοπιούνται,

άλλοι τρομάζουν, βλαστημούν και άλλοι καταριούνται.

Τοίχοι ραγίσαν σα γυαλιά, σπάσαν τα κεραμίδια,

σπάσανε και του δήμαρχου τα δυο του τα καρύδια.

Δρόμοι, λιμάνι, κτίρια, σα να μη τα γνωρίζεις,

πενήντα τρία σκέφτεσαι, θυμάσαι και δακρύζεις.

Γίνεται δεύτερος σεισμός, ξημέρωμα Δευτέρας

κι όλα τα αποτέλειωσε, το φοβερό το τέρας.

Γκρεμίστηκαν οι εκκλησιές, καμπαναριά λυγήσαν

και στου Παρίση το μαντρί, τ’ αρνιά χοροπηδήσαν.

Ο κόσμος ειν’ ανήσυχος, τάζει κεριά, λαμπάδες,

χέστηκαν όλες οι γριές και τους μοιράζουν πάνες.

Στον Άγιο Χαράλαμπο ανάβουνε κεράκι,

μη πούνε κι οι απέναντι πως τσου χουμε ανάγκη.

Στείλανε τρόφιμα πολλά, στείλαν νερά, πατάτες,

έστειλε κι οι κυβέρνηση δυο γανωμένες λάτες.

Από τον Έβρο στείλανε ως με τον Ψηλορείτη,

στην άκρη οι εθελοντές, στη μέση, η Αφροδίτη.

Τρίτος σεισμός…., πολιτικός, μες του σεισμού το χάλι,

 η πληγωμένη Παλική μένει χωρίς κεφάλι.

Κάποιες κυψέλες άνοιξαν και χύθηκε το μέλι

κι οι μέλισσες ορμήσανε να φάνε το Βαγγέλη.

Στη τρίχα την εγλύτωσε, δε θα ‘μενε μπουκούνι,

πρόλαβε όμως κι άρπαξε ένα χοντρό μπαστούνι.

Γράφει και νια παραίτηση και δυνατά φωνάζει:

-Πόρτες ανοίξετε πολλές κι από ολούθε μπάζει.

Μα έπιασε το πες και πες με τσ’ ώρες ο γαλίφης.

-Βαγγέλη, όπου έφτυσες μετά πως πας και γλύφεις;

Του ‘ταξαν ολοκαίνουργιο μπαστούνι να του δώσουν,

μάλιστα υποσχέθηκαν να του το παραδώσουν.  

Και έρχονται και εκλογές κι είμαστε μπερδεμένοι

και ποιόνε να εμπιστευτείς, που ‘ν’ όλοι κουνημένοι;

Κουνιόμαστε, κουνιόμαστε, καράβι που σκοντάβει,

εμείς τα λογαριάζουμε και κείνος κόβει – ράβει.

Εύχομαι να τελειώσουμε χωρίς ψηλό τακούνι,

κυρίως να μη χρειαστεί να ψάχνουμε μπαστούνι.

Ο Ληξουριώτης κι ο σεισμός δεν έχουν φρονιμάδα,

εκείνος τη καταστροφή, εμείς τη ζουρλαμάδα.

Τσι έγνοιες, τα προβλήματα, δέστε τα στο τσουβάλι

κι ας κουνιστεί και ο σεισμός μαζί, στο καρναβάλι.

   

                                                             Βασίλης Μαλλιώρης