Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι -- το σωστό -- εις όλην την ζωή του.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ


   ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
                   
          Με βαθιά κατάνυξη ψάλλουν τον Επιτάφιο Ύμνο
                                 ο ιερέας με το εκκλησίασμα.
         Ο Επιτάφιος στολισμένος με βιολέτες, κισσό και πασχαλιές
         δεσπόζει στη μικρή εκκλησία, το άρωμα των λουλουδιών του
         αναμειγνύεται με το θυμίαμα του λιβανιού και των κεριών.











 ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΓΛΕΝΤΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Ο Πολιτιστικός σύλλογος του Χωριού οργάνωσε 
το Πασχαλινό γλέντι το βράδυ της Κυριακής και όπως 
δείχνουν και οι φωτογραφίες ήταν πολύ πετυχημένο.













 

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ

Καλό Πάσχα


          Η Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. εύχονται σε όλους τους συγχωριανούς και 
      τους φίλους του Συλλόγου μας ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.
      Το φως της Άνοιξης ας φέρει μεγαλύτερη αισιοδοξία σε όλους μας για 
      καλύτερες μέρες και το μέλλον της χώρας μας.
      Η χαρά της Ανάστασης ας περάσει στην ψυχή μας για να ξαναγεννηθεί
     η ελπίδα και τα όνειρά μας να βρούν δικαίωση.
      Η πανέμορφη φύση του χωριού μας μας περιμένει όλους να γιορτάσουμε
      και να ευχηθούμε ο ένας στον άλλο δίνοντας το αναστάσιμο φιλί.

                    Χριστὸς ἀνέστη! Νέοι, γέροι, καὶ κόρες,
                   ὅλοι, μικροί, μεγάλοι, ἑτοιμαστῆτε·
                   μέσα στὲς ἐκκλησίες τὲς δαφνοφόρες
                   μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχτῆτε·
                   ἀνοίξετε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες
                   ὀμπροστὰ στοὺς ἁγίους, καὶ φιληθῆτε·
                    φιληθῆτε γλυκὰ χείλη μὲ χείλη,
                   πέστε· Χριστὸς ἀνέστη, ἐχθροὶ καὶ φίλοι.

                                      (Δ. Σολωμός, από το Λάμπρο)