ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

Τη Δευτέρα 17/3 το Δ.Σ. συνήλθε σε τακτική συνεδρίαση. Ενημερώνει τα μέλη του συλλόγου για τα παρακάτω θέματα:

1. Με ομόφωνη απόφαση ορίστηκε ταμίας το μέλος του Δ.Σ. η Άννα Ευαγγελάτου, μετά την παραίτηση του Βασίλη Ζαφειράτου από τη θέση του ταμία για προσωπικούς λόγους.

2. Η πρόταση του Δ.Σ. για τον Μάρτη είναι: θέατρο
Στις 30 Μαρτίου θα παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση "Καυγάδες στην Κιότζα" του Γκολντόνι, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Οι «Καβγάδες στην Κιότζα», είναι μια κωμωδία καταστάσεων της γνήσιας λαϊκής ζωής, στην Ιταλία και ειδικότερα σε ένα μικρό ψαροχώρι, την Κιότζα, κοντά στη Βενετία. 

 Ο Γκολντόνι παρουσιάζει την καθημερινότητα των κατοίκων ενός μικρού ψαράδικου χωριού και μέσα απ’ αυτήν σκιαγραφεί τις συνήθειες και τις συμπεριφορές τους, τη διαπλοκή στις σχέσεις και την ευδαιμονία της άγνοιας. Με καυστικότητα και χιούμορ, γρήγορες εναλλαγές σκηνών, ο συγγραφέας, σχολιάζει μια ολόκληρη εποχή.

Η παράσταση είναι στις 7.00 το απόγευμα και το ομαδικό εισιτήριο 12,00 ευρώ το άτομο.

Για κρατήσεις θέσεων επικοινωνήστε με τη γραμματέα, κ. Γεωργία Ζαφειράτου, έως στις 26 Μαρτίου. 

Ο συγχωριανός μας ο Βασίλης Μαλλιώρης επανήλθε με καινούρια ρίμνα. " άγνωστε Χ" είναι ο τίτλος της και απευθύνεται στον άγνωστο δημιουργό μιας ρίμνας που κυκλοφόρησε ανώνυμα. Απολαύστε την.

Α Γ Ν Ω Σ Τ Ε   Χ.

Άγνωστε φίλε, χάρηκα με την επιστολή σου,

έφερε «γέλη», ξέρε το, μη σκάσει κι η χολή σου.

Πήραμε τους χαιρετισμούς, πήραμε την αγάπη

μα κι όλα τα επακόλουθα που έβγαλε η κάλπη.

Νόμιζα, θα ‘ταν μοναχά μια αλληλογραφία

κι όχι πως θα μου έστελνες μια σου φωτογραφία.

Σε διάβασα με προσοχή και μια και δυο και βάλε

κι όποια σελίδα τέλειωνε σ’ έβλεπα μπρος μου πάλε.

Δεν απαιτώ να νοιάζεσαι μα αν χαρά σου δίνει,

για ότι γράφεις ξέρε το, πως έχεις την ευθύνη,

Το μου πες, σου πα, μού πανε, καθόλου δεν ταιριάζει,

αν έχεις πόρτα ανοιχτή, το παραθύρι μπάζει.

Τούτη φορά εξέχασες να στείλεις περιστέρια,

εμμένεις εις τον πύραυλο να στείλεις, με τα χέρια.

Αφήνω τα υπόλοιπα, δε δίνω σημασία,

κι ούτε που θέλω να μου πεις  «κάνεις λογοκρισία».

Νομίζεις είσαι ασφαλής κρυμμένος στο σκοτάδι; 

Ώρα είναι στο φως να βγεις, μη γράφεις μόνο βράδυ.

Επέλεξα να φαίνομαι και κριτική να έχω,

για ότι γράφω ανησυχώ, γι’ αυτό και το προσέχω.

Έχεις το πλεονέκτημα, εκείνο του αγνώστου

κι υπάρχει ανισότητα μ’ αυτό το πάρε – δώστου.

Όμως εγώ σ’ ακολουθώ, ίσως και το ρισκάρω,

μ’ «αν δεν ιδρώσει τ’ άλογο, δε σέρνεται το κάρο».

Θα ‘θελα μόνο να δεχτείς, προτού σε ανταμώσω,

ελπίζω μην το αρνηθείς, όνομα να σου δώσω.

Τι θα ‘λεγες, στον άγνωστο να ‘βαζα δίπλα  Χ ,

ταιριάζει, αν σκεφτείς σωστά μα και με προσοχή.

Έτσι λοιπόν και στο εξής, άγνωστο  Χ  σε λέω

κι όποιος τον άγνωστο τον βρει, μη πεις μετά πως φταίω.

Εκτός απ’ την εξίσωση θα δώσω και βοήθεια,

όλα θα είναι τέλεια, μη μοιάζουν παραμύθια.

Από την ιστορία σου, μέσα στο κείμενο σου,

αν θα το δεις με προσοχή, φαίνεται το κενό σου.

Είμαι απολύτως σίγουρος, ίσως και συ το νοιώσεις,

το καλοκαίρι, στο χωριό, δεν ήσουν τσ’ εκδηλώσεις.

Πιστεύω πως δεν μπόραγες μα μια και τ’ αναφέρεις,

αλλού είχες τα μέντε σου, σε μπέρδεψε ο Σεφέρης.

Ότι γνωρίζεις, το ‘μαθες απ’ τους  συγχωριανούς μας.

Να μην είχες την έγνοια μας; Δεν το χωράει ο νους μας.

Εκτός αυτού θυμήθηκα, δεν είναι και ντροπή σου,

το καλοκαίρι στο χωριό ήταν οι άνθρωποι σου.

Πρώτο στοιχείο θα ‘λεγα, αν θες το λες βοήθεια

κι όσοι το εκμεταλλευτούν, θα μάθουν την αλήθεια.

Άγνωστε  Χ , τι θα ‘λεγες για άλλη μια βοήθεια;

Ακούς τους κτύπους της καρδιάς πιο δυνατά στα στήθια;

Μας είπες για το Στέφανο, πως πιάνει αθερίνα

και πως τσι δώδεκα ψαριές γέμισε μια ντερίνα.

Πως κάλεσε τσου φίλους του και φάγανε στ’ «Ατσούπι»

και πως πετάχτηκε ορθός σαν τον ‘στρωξε κουνούπι.

Ένα είναι το σίγουρο, δεν ήσουν στην παρέα,

αλλιώς θα διασκέδαζες, θα πέρναγες ωραία.

Έμαθες λεπτομέρειες, για όσα είχαν γίνει,

απ’ την παρέα φίλε μου, εκείνον ή εκείνη!

Κι ευθέως αναφέρομαι στου Στέφανου τον τρόμο,

αφού το ψάρι για να βρει, εβγήκε ως το δρόμο.

 Φίλε μου  Χ , καρέ - καρέ θα βγει φωτογραφία

κι αν λύνεις μαθηματικά, μένεις φιλοσοφία.  

Ακόμα ένα θα σου πω, να μάθουνε κι οι άλλοι

και μη μου πεις το ξέχασες ή φταίει το κεφάλι.

Καθόλου δεν ανέφερες το τελευταίο βράδυ,

σου ξέφυγε; Ή σκέφτηκες, «ήταν απολειφάδι».

Ήταν το βράδυ π’ άστραφτε πλούσια η φεγγαράδα

και στο παλιό το μαγαζί τρώμε μακαρονάδα.

Θα πω μια λεπτομέρεια που ίσως βοηθήσει,

δεν ήσουν και δεν έστειλες άλλον για να δειπνίσει.

Κι αφού δεν είχες άνθρωπο να σου τα μεταφέρει,

την πάτησες σαν το λαγό που κούναγε τη φτέρη.

Άγνωστε  Χ  και φίλε μου, κοντεύει η εικόνα,

αργά – αργά και σταθερά σαν να ‘τανε χελώνα.

Ένα ακόμα έμεινε και θα το αναφέρω,

ίσως το πιο σημαντικό, αν συμφωνείς δεν ξέρω;

Σε όσες ρίμνες έγραψες δείχνεις ανησυχία

και θέλεις και ο σύλλογος να ‘χει επιτυχία.

Πιστεύω ότι όλοι μας θέλουμε να προκόψει

κι ότι στραβό κι ότι κακό σαν στάχυ να το κόψει.

Ξέρεις και συ, όπως και γω μα κι όλη η ενορία,

ο σύλλογος δε φύτρωσε, έχει μια ιστορία.

Πέρασαν κάποιοι που ‘βαλαν ένα μικρό λιθάρι

και άλλοι μεγαλύτερο. Ποιοι σήκωναν τα βάρη;

Κανένας τώρα δεν μπορεί με σιγουριά να γράψει

κι αν προσπαθήσει πιο πολύ, μπορεί και να το κάψει.

Όλοι θυμούνται, θα το πω, δεν είναι και για γέλια,

στο σύλλογο υπήρχανε τρία μικρά Βαγγέλια.

Αυτό πως δε σε ένοιαξε; Δεν το χεις αναφέρει.

Δεν ξέρεις; Δεν το σκέφτηκες; Όλους δε μας συμφέρει;

Ένα βιβλίο πρακτικών, μ’ όλες τις αποφάσεις

που παίρνε το συμβούλιο, μπορείς να τις ξεχάσεις;

Βιβλίο, που γραφόντουσαν όλες οι συνελεύσεις,

οι έντονες, οι ήπιες κι οι ζόρικες οι λέξεις.

Ακόμα ένα ήτανε, βιβλίο για ταμείο,

στα φράγκα και στη σιγουριά, ποτέ δεν ήταν μείον.

Καρτέλα μέλους είχαμε, έτσι και για την τάξη

κι ήμαστε σύμφωνα μ’ αυτήν, ταμειακώς εντάξει.

Κάποτε ανεστάλησαν όλες οι λειτουργίες

και το γραφείο έκλεισε, καθημερνές κι αργίες.

Ποιοι ήταν στο συμβούλιο; Ποιοι μάζεψαν τ’ αρχεία;

Κανείς δεν ξέρει τίποτα; Ζούσανε σ’ αναρχία;

Ρωτάω χρόνια και κανείς δεν ξέρει ν’ απαντήσει.

Το βλέπεις να ναι λογικό; Δε σ’ έχει ανησυχήσει;

Νομίζω, θέση και εσύ θα έπρεπε να έχεις,

για στάσου λίγο σε αυτό, μετά στα άλλα τρέχεις.

Πιστεύω πως υπάρχουνε, κάποιος τα χει σουφρώσει.

Τι θα τα κάνει άραγε; Μήπως θα τα εκδώσει;

Αδύνατον, θα το ‘λεγα παράνοια του τζόγου,

εκτίθεται κι αποστερεί κομμάτι του συλλόγου.

Ας πάρει την απόφαση τώρα, να τα γυρίσει.

Φοβάται; Μήπως ντρέπεται; Κάπου ας τα αφήσει.

Είναι η ιστορία μας, κάπου σαράντα χρόνια,

να μάθουν κι οι νεότεροι κι οι γιοί και τα εγγόνια.   

Θα περιμένω κι από σε, ίσως κάτι να ξέρεις

και σ’ άλλη ρίμνα να σκεφτείς και να το αναφέρεις.

Δεν είναι κάτι της στιγμής, για μια μικρή παρέα,

ο σύλλογος είναι ζωή και χόμπι και ιδέα.

Άμα υπάρχει το παρόν, στο μέλλον η πορεία,

μ’ αν σβήσει και το παρελθόν, πάει η ιστορία.

Χρειάζεται νομίζετε άλλο, για να σας γράψω;

Ρωτάτε, μη μ’ αφήνετε μόνο μου για να ψάξω.

Ίσως, θα πρέπει πιο πολύ και σεις ν’ ασχοληθείτε,

στο κάτω – κάτω της γραφής αν ψάξετε, θα βρείτε.

Τώρα σας αποχαιρετώ, άγνωστε  Χ  θυμήσου,

όταν θα είσαι έτοιμος γράφω και μια μαζί σου.

Σ’ όλους τους άλλους τι να πω. Τη βρήκατε τη λύση;  

Ζερβά γυρίστε το κλειδί, μόλις ο ήλιος δύσει.

                                                                      ΓΕΝΑΡΗΣ     2014

ΕΤΗΣΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Την Κυριακή στις 23/2, στις 11:00΄το πρωί, πραγματοποιήθηκε η τακτική ετήσια γενική συνέλευση του συλλόγου μας.

• Πρόεδρος της συνέλευσης ήταν η κ. Ελένη Αλιβιζάτου και γραμματέας ο κ.Αριστόβουλος Θεοφιλάτος.
• Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Γεράσιμος Ζαφειράτος έκανε τον απολογισμό πεπραγμένων του Δ.Σ., ενώ την έκθεση της εξελεκτικής  επιτροπής για τα οικονομικά, διάβασε ο Αριστόβουλος.

Το σώμα της Συνέλευσης ψήφισε ομόφωνα και ενέκρινε τα πεπραγμένα.

• Ο πρόεδρος έκανε μια σύντομη ενημέρωση για την κατάσταση που επικρατεί στο νησί μετά τους σεισμούς και ζήτησε τη στήριξη της προγραμματισμένης εκδρομής στο Χωριό, το τριήμερο της Αποκριάς ώστε με την παρουσία μας να δώσουμε χαρά στους χωριανούς μας.
• Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις και οι προτάσεις μελών για τη συνέχεια των δραστηριοτήτων και των εκδηλώσεων του Συλλόγου μας. Κοινή πεποίθηση όλων είναι πως αυτό το καλοκαίρι το χωριό έχει ανάγκη την παρουσία μας και τη δράση μας, μετά από το σοκ των σεισμών. 
• Ομόφωνα έγινε δεκτή η πρόταση του προέδρου να δημιουργήσουμε ένα ταμείο αλληλεγγύης για έκτακτες περιπτώσεις. Η αρχή θα γίνει με λαχειοφόρο αγορά.

Και για να ξορκίσουμε το κακό δημοσιεύουμε το σατυρικό ποιήμα του Βασίλη Μαλλιώρη για τον Εγγέλαδο και όσα τον ακολούθησαν.

Ο Ι    Σ Ε Ι Σ Μ Ο Ι

              Απόγιομα τση Κυριακής, μπριτού το καρναβάλι,

οι Ληξουριώτες, σκέφτονται θέμα για φέτος πάλι.

Κάποιος προτείνει τον Ξηρό, τον Δένδρια θέλει άλλος

κι ένας μολάει νια πορδή που σκίζεται ο καβάλος.

Άλλος, με δημοψήφισμα στο κάθε Ληξουριώτη,

να ντύσουνε καρνάβαλο έναν Αργοστολιώτη.

Όλοι τόνε κοιτάξανε, τσου άρεσε η ιδέα

και τ’ άρμα θα το στήσουνε κάτω, στη προκυμαία.

Να τσου κοιτά να το κοιτούν, μπροστά στο Λασκαράτο

κι όποιος περάσει και το δει, να πάει το μαντάτο.

Και κει που ήταν έτοιμοι να φύγουνε με γέλια,

ταρακουνήθηκε η γη και τρίξαν  τα θεμέλια.

-Σεισμός, όλοι φωνάξανε και πεταχτήκαν έξω.

-Ώρα που βρήκα, ακούστηκε, θέμα για να διαλέξω.

Ο κόσμος τρέχει σκούζοντας, τάζουν, σταυροκοπιούνται,

άλλοι τρομάζουν, βλαστημούν και άλλοι καταριούνται.

Τοίχοι ραγίσαν σα γυαλιά, σπάσαν τα κεραμίδια,

σπάσανε και του δήμαρχου τα δυο του τα καρύδια.

Δρόμοι, λιμάνι, κτίρια, σα να μη τα γνωρίζεις,

πενήντα τρία σκέφτεσαι, θυμάσαι και δακρύζεις.

Γίνεται δεύτερος σεισμός, ξημέρωμα Δευτέρας

κι όλα τα αποτέλειωσε, το φοβερό το τέρας.

Γκρεμίστηκαν οι εκκλησιές, καμπαναριά λυγήσαν

και στου Παρίση το μαντρί, τ’ αρνιά χοροπηδήσαν.

Ο κόσμος ειν’ ανήσυχος, τάζει κεριά, λαμπάδες,

χέστηκαν όλες οι γριές και τους μοιράζουν πάνες.

Στον Άγιο Χαράλαμπο ανάβουνε κεράκι,

μη πούνε κι οι απέναντι πως τσου χουμε ανάγκη.

Στείλανε τρόφιμα πολλά, στείλαν νερά, πατάτες,

έστειλε κι οι κυβέρνηση δυο γανωμένες λάτες.

Από τον Έβρο στείλανε ως με τον Ψηλορείτη,

στην άκρη οι εθελοντές, στη μέση, η Αφροδίτη.

Τρίτος σεισμός…., πολιτικός, μες του σεισμού το χάλι,

 η πληγωμένη Παλική μένει χωρίς κεφάλι.

Κάποιες κυψέλες άνοιξαν και χύθηκε το μέλι

κι οι μέλισσες ορμήσανε να φάνε το Βαγγέλη.

Στη τρίχα την εγλύτωσε, δε θα ‘μενε μπουκούνι,

πρόλαβε όμως κι άρπαξε ένα χοντρό μπαστούνι.

Γράφει και νια παραίτηση και δυνατά φωνάζει:

-Πόρτες ανοίξετε πολλές κι από ολούθε μπάζει.

Μα έπιασε το πες και πες με τσ’ ώρες ο γαλίφης.

-Βαγγέλη, όπου έφτυσες μετά πως πας και γλύφεις;

Του ‘ταξαν ολοκαίνουργιο μπαστούνι να του δώσουν,

μάλιστα υποσχέθηκαν να του το παραδώσουν.  

Και έρχονται και εκλογές κι είμαστε μπερδεμένοι

και ποιόνε να εμπιστευτείς, που ‘ν’ όλοι κουνημένοι;

Κουνιόμαστε, κουνιόμαστε, καράβι που σκοντάβει,

εμείς τα λογαριάζουμε και κείνος κόβει – ράβει.

Εύχομαι να τελειώσουμε χωρίς ψηλό τακούνι,

κυρίως να μη χρειαστεί να ψάχνουμε μπαστούνι.

Ο Ληξουριώτης κι ο σεισμός δεν έχουν φρονιμάδα,

εκείνος τη καταστροφή, εμείς τη ζουρλαμάδα.

Τσι έγνοιες, τα προβλήματα, δέστε τα στο τσουβάλι

κι ας κουνιστεί και ο σεισμός μαζί, στο καρναβάλι.

   

                                                             Βασίλης Μαλλιώρης